Goede avond Dames en Heren, welkom op de opening van de tentoonstelling met foto’s van Paul Bulteel die wij zo dadelijk aan de overkant van de straat zullen bezoeken. Paul Bulteel is echter niet zo maar een fotograaf die vrijblijvend zijn recente werken toont, neen, hij is een fotograaf met een visie en hij heeft het thema van zijn tentoonstelling ook een eigen naam gegeven: ‘Boxed’, een term die, volgens het woordenboek, verwijst naar het omslotene, het ingekapselde en zelfs naar het gekooide. Later hierover wat meer. Paul Bulteel is een kunstenaar die erg gehecht is aan samenwerking. Interdisciplinaire samenwerking zelfs en daarom heeft hij zes dichters uitgenodigd, niet toevallig drie vrouwen en drie mannen, om poëzie te schrijven bij zijn werk. Zijn bijdrage aan de tentoonstelling bestaat uit 18 foto’s die allemaal 70 cm hoog zijn en 100 cm breed. De dichters zorgden elk voor drie gedichten die voor de tentoonstelling gepresenteerd worden met een hoogte van eveneens 70 cm en een breedte van 50. De geëxposeerde werken vormen dus duidelijk een eenheid, zowel qua inhoud als qua vorm. De dichters hebben zelf de drie foto’s mogen kiezen die hen zouden inspireren tot een gedicht en aangezien hun benadering telkens zeer eigen en persoonlijk is worden we geconfronteerd met zes kleine tentoonstellingen die samen één grote tentoonstelling vormen met een eigenheid in de beeldvorming en een verscheidenheid in het taalgebruik. Wat mij in de eerste plaats opvalt bij het aanschouwen van de foto’s van Paul Bulteel is de structuur. Het zouden abstracte composities van een constructivistische schilder kunnen zijn, maar ze zijn dat niet want ze zijn in tegendeel hyperrealistisch, maar de vlakindeling doet soms wel aan abstracties denken. Een duidelijk teken van het meesterschap waardoor totale tegenstellingen elkaar af en toe kunnen raken. Een vorm van wat men soms een ‘flou artistique’ noemt is in deze werken nergens te vinden. Alles wordt inderdaad haarscherp en perfect gedetailleerd weergegeven. Landschappen of portretten zult u in deze foto’s evenmin ontdekken. Toch staat de mens hier volkomen centraal, terwijl hij zelf totaal afwezig is, of geminimaliseerd wordt tot een onooglijk detail. Waar wij hier echter rechtstreeks en ietwat overdonderend mee geconfronteerd worden zijn de verwezenlijkingen, de realisaties van de mens en die worden zo groot uitgebeeld dat hij zelf er volledig in verdwenen is. Hij is boxed. Hij is als het ware door zichzelf in een doosje gestopt. Het beeld dat de fotograaf ons onverbiddelijk toont is onverwacht. Het straalt vervreemding uit is soms wat beklemmend want ook zeer vervallen en verlaten installaties worden met precisie getoond maar ogen toch tegelijkertijd verrassend mooi. Dat lijkt alweer op een zeer contradictorische uitlating over tegenstrijdigheden die zich normaal niet laten verzoenen, maar deze tentoonstelling combineert verbazingwekkende originaliteit met perfectionalisme van de bovenste klasse. Heeft deze tentoonstelling een boodschap? Een retorische vraag, want kunst heeft geen boodschap nodig. De fotograaf toont ons zijn visie. Indien de toeschouwer een boodschap wenst dient hij die voor zichzelf te formuleren. Dames en Heren, vooraleer ik aan de dichters het woord geef toch nog eventjes dit: het zou spijtig zijn wanneer een belangrijk cultureel evenement zoals dit zou eindigen met een eenmalige voorleessessie en een tentoonstelling. Gelukkig is dat niet zo want vanavond wordt er reeds hier een mooie kunstfarde te koop aangeboden, waarin, op rijkelijk formaat alle 18 foto’s van Paul Bulteel, uiteraard in kleur, zijn opgenomen en tegenover elke foto staat het begeleidende gedicht gepubliceerd. De oplage van de eerste druk van deze publicatie is zeer beperkt, waardoor u zich, voor de luttele prijs van 20 euro, een zeldzaam collectors item kunt aanschaffen. Doen! Zou ik zo zeggen… Nu enkele woordjes over de medewerkende dichters: Marleen de Crée, een van onze belangrijkste dichteressen, schrijft meestal sonnetten. Het is juist in de strakke vorm van het sonnet dat zij haar grootste vrijheid vindt en zich het best kan uiten. Zij werkt ook graag samen met beeldende kunstenaars, waaronder Goedele Peeters. Tot haar jongste publicaties behoren de verzamelbundel ‘Tussen boog en snaar’ en de pas verschenen bundel ‘Fluisterlicht’. Richard Foqué was in zijn beroepsleven zowel architect, ingenieur als hoogleraar, maar nu wijdt hij zich volkomen aan de poëzie. Hij publiceerde een zestal dichtbundels, vooral in het Nederlands, maar sommige in het Engels. Hij werkte ook samen met etser André Goezu. Zijn jongste publicaties kregen als titel ‘The Oregon Songs’ en ‘De grote rokade’. Zijn poëtische bijdrage voor vanavond heeft hij in het Engels geschreven. Albert Hagenaars is geboren in het Nederlandse Bergen-op-Zoom. Hij was aanvankelijk werkzaam als beeldend kunstenaar, maar schakelde in de jaren tachtig over naar literatuur en publiceerde naast gedichten ook romans en vertalingen. Tijdens de zomermaanden werkt en woont hij in Indonesië, het geboorteland van zijn vrouw. Tot zijn jongste publicaties behoren de dichtbundels ‘Palawija’ en ‘Bloedkrans’. Ook de dichter Roger Nupie heeft meermaals met beeldende kunstenaars samengewerkt, onder andere met grafica Lieve Pettens. In samenwerking met theatergezelschap ‘Meneer Zowenzo’ bracht hij reeds verschillende literaire producties op de planken. Tot zijn jongste poëziepublicaties behoren de drietalige dichtbundel ‘Lighthouse/Lichthaus’ en de bundel ‘Versteend, verstild’. Dichteres Annmarie Sauer werd geboren in Dayton in de Amerikaanse staat Ohio, maar zij is opgegroeid in Antwerpen, waar zij nog steeds is gehuisvest. Alhoewel, jaarlijks verblijft ze toch verschillende maanden in Arizona waar zij eveneens een woonst heeft. Zij publiceerde diverse bloemlezingen met poëzie van Noord-Amerikaanse Indianen, zij werkte samen met beeldend kunstenaar Tony Maffia en haar eigen gedichten verschenen in de bundel ‘Jardin Public’ en de drietalige uitgave ‘Traces/Sporen. Haar bijdrage voor vanavond schreef zij gedeeltelijk in het Engels en het Nederlands. Tot slot krijgen we nog de dichteres Ann Van Dessel te horen. Zij was dorpsdichteres van Haacht en zij maakt deel uit van het dichterscollectief ‘Pazzi di Paroli. Zij publiceerde de dichtbundel ‘een kei in duren’ en momenteel heeft zij een nieuwe bundel in voorbereiding met stiltegedichten en die zal volgend voorjaar van de persen lopen.   Tony Rombouts