Tony Rombouts, voorzitter van de Vereniging van Vlaamse Letterkundigen zorgde voor de inleiding.

 

Hier

hier kwam hij voorbij en niet.
hier zocht hij iets en zag het niet.
hij sprak met de muren en de spreeuwen.
zij zegden niets. Ze zwegen.

zwaar van blauw geweld drukt de tijd
zijn uren in een hoek. een machtig veld.
akkers dwalen over de wegen.
zoals hij het ziet heeft hier alles.

hier zet ijzige kou de lijnen uit.
grauw slaat een dwars gebaar.
gevloek, getier. hij is het maar, wil 

hij zeggen. hij is hier maar even. hij wil
zijn leven kwijt. straks, als hij gaat,
komen ze zijn dromen halen. 

Marleen de Crée

vrouw die mij aflegde

als een valse gelofte. je bent niets
dan een bloedblauwe kamer
vastgeroest in mijn gedachten

ik kruisig je pad met opengesperde armen
bijt de moeder uit je borst en scheur
een hongerlied uit je buik

bij elke zweem van zon blijf ik mijzelf
herhalen in jouw schaduw. de pissebedden
in je hoofd drijf ik bijeen in de hoek

kom mij toch tegen, moeder, in elk verlaten
woord. luister naar de muren en zoek mij
ach zoek mij onder schilfers van voorbij

Ann Van Dessel

Before the Rain is Falling

Lost in all your senses
seduced by the groan
of distant tiles.
The echo of one step
you never took
followed by another
you will never take
concealing the deafening
of rustling sand
shapeless and burned
as an eternal mark of faith
before you seek the shadow
before the rain is falling
on the great plains
of your soul
lost as you are.

Richard Foqué

RED PANTIES HOT CLUB

Toch weer de trap opgaan,

traag, tussen de strak gespannen

zich vrouwelijk verbredende benen,

over het cement met asvegen,

krassen en striemen naar de hoogste

trede, en even langzaam weer terug.

Luisteren naar een reutelende motor,

het gedruppel uit de ac, vlagen zwoel

bedoelde muziek en het eigen hijgen.

Willens de stank van deze achterbuurt

inhaleren, wetens de opgang omdraaien,

de ogen sluiten tot hij volledig verschijnt,

de lippen zetten op het beurse raadsel

in het plastic, en blazen, tot buiten adem,

tot waar het denken zich te binnen gaat.

Albert Hagenaars

PLEASURE BEACH 

Geen strand in zicht.

Aan de achterkant van het decor slechts

opslagplaatsen, sleets asfalt, scherven

en figuranten die nietsdoend zichzelf spelen.

Onbevredigd bleef de zoektocht

naar verzadiging door zon en zang

en vooral die ene, onverklaarbare drang.

Troebel werd dan de blik, hard de huid.

Vuisten spanden zich in borst en buik.

Geen overgave was ooit te duur.

Berusting kreeg zijn beslag aan de mond

van een fles, in het 's nachts betasten

van wie zich van de kou aan je vergreep.

Geen uitzicht in zicht.

Albert Hagenaars

FUN HOUSE BAR

Het einde van de pier is het einde

van de wereld van lust en plezier.

In dit huis vangt het echte leven aan,

de vertoning van onherstelbare fouten.

Treed binnen, hang uw masker op,

open uw verlopen ziel die keuze heet

en ga over tot de orde van de nacht:

zee is zee, lucht is lucht, vrouw is man.

Het einde van de pier is pas het begin,

onze rondgang door het bitterste brevier.

Albert Hagenaars