1^e PRIJS POEZIEWEDSTRIJD STICHTING HAFT

Albert Hagenaars ontving op zondag 7 januari 2007 de 1e prijs van de eerste door stichting HAFT uitgeschreven poëziewedstrijd voor zijn gedicht ‘Het Laatste Licht’. De prijsuitreiking vond plaats in hotel Old Dutch en werd verricht door juryvoorzitter Wim van Til, directeur van Poëziecentrum Nederland.

Uit het juryrapport: ‘Het was een hels karwei om alles te beoordelen. Als je ‘Het Laatste Licht’ leest, merk je dat er aan is gebeeldhouwd, geschaafd en gehakt. Het blijft doorwerken en dat is een van de belangrijkste kenmerken van poëzie.’

Albert Hagenaars stelde in zijn dankwoord het gewonnen bedrag beschikbaar aan slachtoffers van de grote aardbeving op Midden-Java in 2006, en wel aan de daklozen in de dessa Dempet, het geboortedorp van zijn vrouw, die nog steeds niet alle door de Indonesische regering toegezegde hulp hebben mogen ontvangen.

Aan de wedstrijd deden 230 dichters mee, onder wie vele uit Vlaanderen. Ook kwamen er inzendingen binnen uit Spanje en Curaçao.

De tweede prijs was voor Sylvie Marie uit Tielt (België), de derde voor Bennie Sieverink uit Hengelo, onder meer bekend door het tijdschrift Gist. De publieksprijs ging naar Gisele Vranckx (www.lichtjes.web-log.nl/lichtje).

De jury bestond uit: Annemarieke de Jong (verzorgster van workshops taaldrukken en docente in het volwassenenonderwijs), Johan van Uffelen (managing journalist en actief voor o.a. Radio Nederland Wereldomroep, RTL 4 Nieuws en momenteel hoofdredacteur van dagblad BN/De Stem), Rita van Hauwermeiren (dichteres en als zodanig winnares van de Anton van Duinkerken-prijs 2003, een organisatie waar de stichting HAFT uit voortkomt) en Wim van Til (dichter en bedrijfsopleider managementvaardigheden alsmede directeur van twee bedrijven).

Stichting HAFT maakt zich op voor de tweede editie van de prijsvraag, die in 2007 nog z’n beslag moet krijgen. Meer informatie is te vinden op: www.haft.nl

V.l.n.r.: Peter van der Graaf (stichting Haft), Annemarieke de Jong (jurylid), Wim van Til (juryvoorzitter) en Albert Hagenaars.

 

In maart 2007 verscheen een tweede druk van de bloemlezing.

DE AARDBEVING VAN MEI 2006 OP JAVA
Op zaterdagochtend 27 mei 2006 vond er om 05.54 uur lokale tijd een zware aardbeving plaats in Midden-Java in Indonesië. De aardbeving had een sterkte van 6,2 op de schaal van Richter. Het epicentrum lag ongeveer 25 kilometer ten zuidwesten van de stad Yogyakarta, op een diepte van 17 kilometer.
Het officiële dodental werd uiteindelijk op ongeveer 5000 gesteld. Verreweg de meeste slachtoffers vielen in de regio Bantul, ten zuiden van Yogyakarta. Vrijwel alle huizen waren daar ingestort. Verder werd Klaten, ten oosten van Yogyakarta, zwaar getroffen. De ziekenhuizen konden de grote hoeveelheid slachtoffers niet verwerken. De overlevenden ontbrak het aan bijna alles. Zij moesten wegens het gevaar van plunderingen de wacht houden bij hun ingestorte huizen. Overnachten gebeurde in de buitenlucht, in erbarmelijke omstandigheden, omdat het wekenlang zwaar bleef regenen. In het hele gebied ontstond gebrek aan voedsel, vele winkels bestonden niet meer, en lange tochten moesten worden ondernomen om aan het noodzakelijkste te komen. Medio juni werd het aantal daklozen op 1,5 miljoen geschat. Hoewel president Susilo Bambang Yudhoyono het leger inzette, kwam de hulp wegens schade aan elektriciteit en de infrastructuur moeizaam op gang. Allereerst werd ingezet op levering van tenten, medicijnen en basisvoedsel.
Het Nederlandse Rode Kruis trok € 100.000 uit voor hulp en stelde gironummer 661 beschikbaar. De Belgische afdeling van Artsen Zonder Grenzen richtte zich op het regentschap Bantul ten zuiden van Yogyakarta, waar ook de dessa Dempet ligt, het zwaar getroffen geboortedorp (200 inwoners) van Siti Wayuningsih. Zij zette samen met echtgenoot Albert Hagenaars een privé hulpactie voor Dempet op, waar veel vrienden, familie, kennissen en collega’s uit Nederland en Vlaanderen hun steun aan gaven. Dokter Sulistiono, die zelf ook in Dempet woont, distribueerde deze hulp en zorgde ervoor dat de meeste middelen naar de families gingen die de hulp het hardst nodig hadden.
Hoewel niet alle huizen in Dempet herbouwd konden worden, hadden medio 2007 alle inwoners, mede dankzij de alsnog ontvangen hulp van de regering definitief onderdak gevonden. De huizen die wel herbouwd worden zijn in elk geval waterdicht. Naar verwachting zullen medio 2008 deze woningen volledig hersteld zijn.
Wat blijft is het verdriet om de vele slachtoffers.

DE SCHADE ONMIDDELLIJK NA DE AARDBEVING IN DE DESSA DEMPET OP MIDDEN-JAVA
Foto's: Anisugiarti

De eerste opvang in tenten van de regering.

DE SITUATIE IN 2007

Op veel plaatsen is de schade nog goed te zien.

Verdwenen bebouwing die niet hersteld wordt.

Een school die niet herbouwd zal worden.

Een bedrijfshal die misschien herbouwd wordt

Herbouw door middel van gotong royong, wederzijdse hulp op dorpsniveau.

Herbouw van een school via gotong royong.

Wederopbouw op individuele basis.

Vaak wordt nieuwe bebouwing op een resterende onderlaag gezet.

Een nieuwe school die dankzij een grote sponsor al gereed is.

Dokter Sulistiono, die de hulp uit Nederland voor het dorp Dempet coördineerde.

Enkele bewoners van Dempet kopen jamu, kruidendranken die een heilzame werking hebben.

Ontvangstdiner, aangeboden door enkele dorpsbewoners, als dank voor de hulp uit Nederland.