Ruim tien jaar geleden verscheen, mede op initiatief van Henri-Floris Jespers, de eerste aflevering van het blog Mededelingen van het Centrum voor Documentatie & Reëvaluatie. Deze lange naam stond een snelle groei in populariteit niet in de weg; momenteel is MCDR een van de best gevolgde literaire media van Vlaanderen.
Verschenen de berichten aanvankelijk twee keer per maand, nu gebeurt dat dankzij een groot aantal medewerkers bijna dagelijks, soms zelfs meermaals per dag.
De Haagse publicist/theaterschrijver/dichter Erick Kila schreef in januari 2014 een artikel over SUARA SUARA DARI UTARA, het blog waarin Albert Hagenaars en Siti Wahyuningsih sinds maart 2013 hun Indonesische vertalingen van Nederlandse en Vlaamse dichters plaatsen.
Tot de dichters van wie inmiddels werk werd opgenomen behoren: Bert Bevers, Ida Gerhardt, Maurice Gilliams, Jo Gisekin, Ezra de Haan, Ed. Hoornik, Anton Korteweg, Jan Kostwinder, Erik Lindner, H. Marsman, Frank Pollet, A. Roland Holst, J.J. Slauerhoff en Jabik Veenbaas.









DE DICHTENDE TOTOK

Het Nederlandse taalgebied en Indonesië: nog steeds besluipt een sfeer van tempo doeloe dit ooit door de geschiedenis gesloten huwelijk. Maar hoezeer ook, met name in Den Haag, de tropische verrukkingen van toen herbeleefd worden, met pasars, nasi goreng en de te vaak opgewarmde Anneke Grönloh (‘Brandend zand’), het kan niet verhelen dat er slechts van éénrichtings-nostalgie sprake is. Het moderne Indonesië heeft nauwelijks iets met Nederland of het Nederlandse taalgebied.
Wat goed dat er nu - buiten de mottenballengeur van Tante Lien etc. om - een initiatief is geboren om de gevoelige taalsnaar van onze poëzie te verklanken en te vertalen in het Bahasa Indonesia, de officiële taal van Indonesië.
Met Suara suara dari utara (stemmen uit het noorden), een site die gewijd is aan vertalingen van Nederlandse en Vlaamse gedichten, maken Siti Wahyuningsih en Albert Hagenaars al sinds maart 2013 duidelijk dat Nederlandstalige poëzie ook omgezet kan worden in een taal van ver buiten onze culturele habitat. Het echtpaar, dat minimaal vier vertaalde gedichten per maand publiceert, moet meer dan de gewone vertaalproblemen overwinnen. Zo kent het Indonesisch minder woorden dan het Nederlands. En ook zijn er vertrouwde zaken en zaakjes uit het sociaal-culturele rugzakje van de westerling die in het Oosten geen enkel belletje doen rinkelen. Wat doe je bijvoorbeeld met ‘sneeuw’ en met de ‘fado’?
Het nodigt de vertalers uit tot creatieve oplossingen en het subtiel gebruik van equivalenten.
Bijna een jaar na de start staat er een gevarieerde selectie gedichten op de site. Niet alleen poëzie van de gebruikelijke grote namen. Het vertaalduo heeft een eigenzinnige hand van selecteren. Naast de vertalingen staan ook de Nederlandse versies op SSDU. Er ontrolt zich een intrigerend poëtisch landschap (staat u er ook al op?).
Laat deze site (die draait zonder enige overheidsbemoeienis) maar rustig groeien en rijpen. Het Bahasa Indonesia (nauw verwant aan het officiële Maleis) wordt gebruikt in een aaneengesloten taalgebied van 270 miljoen mensen. Heel bijzonder dat het geluid van Nederlandse en Vlaamse dichters daar gehoord kan worden. Wie weet, komt er te zijner tijd een tegenbeweging op gang met vertalingen (in het Nederlands) van interessante Indonesische dichters.

Erick KILA

woordenlijstje: totok - blanke Nederlander; tempo doeloe – goede, oude tijd; pasar– Indische markt