Op aanraden van Johanna Kruit, dichteres en zelf werkzaam bij de organisatie, solliciteerde Albert Hagenaars in 1982 naar de functie van recensent bij de Nederlandse Bibliotheekdienst (aanvankelijk de dienst NBLC, later Biblion, tegenwoordig NBD Biblion).
Hij werd aangenomen en leverde op in augustus 1982 zijn eerste zgn. aanschafinformatietekst af. Het boek betrof ‘Konsolide – 1967-1982’ van Kees van Kalmthout (1948, Den Haag – 1991, Tilburg). Op 1 november 2014 leverde hij de 1000^e bijdrage in, een bespreking van ‘Niet het moment maar het nagonzen’ van debutante Dien L. de Boer.
Het waren niet zijn eerste recensies, hij werkte eerder mee aan o.a. het algemeen culturele periodiek Het Roze Gevaar en het Haarlemse literaire blad Tijd Schrift.
Hij besprak de eerste jaren voornamelijk Vlaamse poëzie, van bundels van Wilfried Adams tot Alfred Warrinier. Later schreef hij ook over kunst (met name moderne beeldhouwkunst) en over reis- en cultuurboeken (m.b.t. Zuidoost-Azië in het algemeen en Indonesië in het bijzonder).
In al die jaren bleef het uitgangspunt steeds hetzelfde: een aanschafinformatietekst mag uit niet meer dan 1100 tekens bestaan inclusief spaties.
Naar aanleiding van de 1000^e bijdrage liet redacteur Tysger Boelens weten:

“Duizend a.i.’s – je bent een van onze topscorers! Ik verbaas me er telkens weer over dat je de woorden weet te vinden om een toch vaak wat diffuse bundel of dichter helder te profileren. Ik wil je graag bedanken voor de prettige samenwerking. Je teksten waren altijd lezenswaard – en als redacteur had ik er geen werk aan...”

Dankzij het werk voor de NBD werd Albert Hagenaars gevraagd ook kritieken te schrijven voor De Haagsche Courant. Hij begon daarmee in 1999 en stopte toen de krant in 2005 werd overgenomen door het AD. Ondertussen leverde hij ook kritische bijdragen aan tal van andere bladen, o.a. Poëziekrant, Digther en Brabant Cultureel.



DE EERSTE BESPREKING

KEES VAN KALMTHOUT - KONSOLIDE 1967-1982    Onder het motto: ‘ik schrijf om gelezen te worden / en spiegel mij aan het     woord / dat ongezien richting geeft’ viert de nog slechts in kleine kring     bekende Kees van Kalmthout met deze chronologische geordende     bloemlezing, tevens zijn tiende bundel, zijn 15–jarig dichtjubileum.     De sterkste kanten van zijn gedichten, waarvan er géén echt slecht is maar     die ook, juist hier, te weinig uitschieters tellen, zijn de strakke koppeling van     de verrassende syntaxis en de inhoud en het sober woordgebruik. Vooral de     gedichten waarin hij met ironisch geladen argwaan onze maatschappij     benadert en die waarin zijn jeugdherinneringen centraal staan zijn geslaagd.     Maar liefst 30 van de in totaal 61 gedichten + 10 Engelstalige songteksten     komen uit zijn zesde bundel ‘Achter de nadag’, zodat wie die heeft     ‘Konsolide’ zeker niet meer hoeft te bestellen     04-08-1982

DE DUIZENDSTE BESPREKING

DIEN L. DE BOER - NIET HET MOMENT MAAR HET NAGONZEN     Dien L. de Boer (1957) behoort tot de grote groep dichters die wonderlijke     zaken ontdekken of oproepen in juist de eenvoudigste dingen en meest futiele     gebeurtenissen. Zij onderscheidt zich met deze eerste bundel van haar     credogenoten echter op positieve wijze door: 1) een zuivere en ja zelfs     overtuigende verteltrant; 2) een grote aandacht voor beweging en overgang; 3)     een bescheiden maar wel effectieve meervoudigheid in nogal wat regels; en     niet in het minst door 4) reflecties op het dichtproces. Een passend citaat:     "Krabbels / in de letters die ganzen vliegen / vóór het vinden van een frisse v /     en steeds dunnere u's en w's / van wilgentakken 's winters".     Je denkt telkens uitspraken te begrijpen maar wilt toch herlezen om er zeker     van te zijn. Beelden verschuiven in of uit elkaar (zie titel) en vaak krijg je dan     de gewaarwording iets te missen. Zulke momenten houden deze gedichten,     die dus meer bieden dan aanvankelijk gedacht, levendig. Niet voor niets     noteert de dichteres "alles schrijft; leven / kerft zich in de zerken". Wellicht     geen spraakmakend maar zeker een geslaagd debuut!    01-11-2014

OVER KUNST

OVER REIZEN

BARNEY AGERBEEK - SCHADUW VAN SCHIJN     De titel geeft met z’n dubbele onbestemdheid en de verwijzing naar het     schaduwspel ‘wayang kulit’ al aan dat Barney Agerbeek (1948, Surabaya)     geïnteresseerd is in het wezen van dingen en mensen. In twaalf schetsen peilt     hij naar beweegredenen en keuzes. Hoewel het oosten c.q. Indonesië (waar     de auteur tweemaal woonde) niet in elk verhaal de plaats van handeling is,     spelen de waarden ervan constant een rol, vooral in de voor de hand liggende     contrasten die Agerbeek mede dankzij zijn Indische achtergrond bekwaam     ontvouwt zoals verleden-heden, ratio-emotie, collectief-individueel. Terecht     lopen die ook in elkaar over. Helder formulerend en met zowel mededogen als     humor roept hij al in enkele lijnen de werelden op waarin zijn figuren opereren.     Zijn sociale keuze is elastisch, o.a. sloebers, zakenlui en zowaar de sultan     van Yogyakarta komen aan bod. Elk heeft ongeacht de status z'n dilemma's     en zwakheden. Agerbeek spaart zichzelf in dit rollenspel niet, wat de     identificatie met de lezer versterkt. Voor een debuut is dit niet alleen een     boeiend maar ook een opmerkelijk zuiver boek!     2013