In tal van plaatsen in Nederland
wordt medio augustus traditioneel de capitulatie van Japan
herdacht. Die vond plaats op 15 augustus 1945, kort na het
vallen van een atoombom op Hiroshima en Nagasaki, al werd
de vrede enkele weken later pas getekend, op 2 september.
Hoewel de oorlog formeel voorbij was, ontstonden in
diverse gebieden nieuwe spanningen, met name in
Nederlands-Indië. Leiders Soekarno en Hatta verklaarden op
17 augustus de onafhankelijkheid van de Republiek
Indonesië. In het machtsvacuüm moesten Japanse militairen
op veel plaatsen de geïnterneerde Indische en Hollandse
Nederlanders beschermen tegen jongerenmilities, in
Surabaya raakten Britse troepen slaags met nationalisten,
geweldsexcessen over en weer werden schering en inslag en
onder het eufemisme Politionele Acties begon de
Nederlandse regering zelfs een grootschalige oorlog.
Pas op 27 december 1949, onder sterke buitenlandse druk,
erkende Nederland de onafhankelijkheid van Indonesië. Zo’n
300.000 mensen: Indische Nederlanders, Molukse
KNIL-militairen en hun gezinnen én totoks vertrokken tot
en met de overdracht van Nieuw-Guinea in 1962
noodgedwongen naar Nederland.
De eerste herdenkingsplechtigheden
waren door de trauma’s, de moeizame relatie met Indonesië
en de gerichtheid van het overgrote deel van de bevolking
op de bevrijding van Nazi-Duitsland bescheiden van opzet.
Met de onthulling van het nationaal Indisch Monument in
1988 kreeg de herdenking een blijvend karakter.
Het symbool werd de melati (jasmijn). Deze witte bloem
staat symbool voor groei en ontwikkeling maar ook voor
vergankelijkheid. Een exemplaar alléén verwijst naar een
persoon die er niet meer is.

Bij temperaturen die de hitte van Indonesië evenaarden,
dat wil zeggen dik in de dertig graden, en ook in een
entourage die aan de weelderige natuur van het land doet
denken, het bomenrijke sportpark Rozenoord, vond in Bergen
op Zoom de herdenking op zondagmiddag 14 augustus 2022
plaats. Mede omdat er in deze stad naar verhouding
opvallend veel Indische Nederlanders en Indonesiërs wonen
was de opkomst groot.
Herdacht werden op deze middag álle slachtoffers, ook die
van Indonesië, zoals diverse sprekers onderstreepten. Na
de toespraken en optredens werden zonnebloemen gelegd bij
het lokale Indische monument.
De organisatie was in handen van Stichting Payung
(=paraplu).
Personen en groepen die een bijdrage leverden waren onder
meer Henk Beijen, mede-oprichter van Payung; Sjoerd van
den Boom, kunstenaar; Letty Demmers, locoburgemeester;
Hans Donk, ceremoniemeester; Gemengd koor Onze Lieve Vrouw
van Lourdes; Jan Verswijveren (muziek) en de gebroeders
Roy en Rob Wattimena (muzikale omlijsting).
Albert Hagenaars las op verzoek van Payung het door hem
geschreven ‘Vrijheid’ voor, een poëtisch geladen tekst die
door zoveel mogelijk mensen kan worden begrepen en
voorafgegaan werd door een introductie.
INLEIDING
Vrijheid is voor veel uitleg vatbaar, kent uiteenlopende
aspecten. Het is niet alles zomaar kunnen doen wat je
wilt. Het gaat om het maken van keuzes, het nemen van
verantwoordelijkheid.
Ik heb me in eerste instantie laten inspireren door het
motto van de Republik Indonesia: Bhinneka tunggal
ika. Dit is geen Bahasa Indonesia maar Sanskriet
en betekent zoveel als: Eenheid in verscheidenheid.
Dit motto heb ik opgenomen in de beide slotregels,
eenmaal letterlijk weergegeven en een keer andersom
geplaatst.
Zoals het begrip vrijheid op uiteenlopende manieren
uitgelegd kan worden, dat is nu eenmaal voor iedereen
weer (net) anders, kun je een tekst ook op verschillende
manieren lezen, waardoor de betekenis verschuift
bijvoorbeeld door andere accenten te leggen, en harder
met zachter af te wisselen, of sneller met langzamer.
Ik lees ‘Vrijheid’ daarom twee keer voor, maar de tweede
keer heel anders. Aan u om over de verschillen na te
denken.
VRIJHEID
Vrijheid is niet alleen
een woord maar ook een wereld
die deels wel en deels niet weet
wat dit woord vermag: het los-
maken uit kamp en vernedering,
het ontstijgen aan honger en pijn,
het ontduiken van censuur,
het doorzien van fake news.
Vrijheid telt afgerond zeven letters
maar het woord is nooit af.
Het eist onderhoud en zorg,
het doorgeven van oude ervaringen
die altijd nieuw moeten blijven,
het ontwikkelen van inzicht, vooral in jezelf.
Vrijheid doet een nooit aflatend beroep
op het altijd belaagde geloof
in eenheid in verscheidenheid,
in verscheidenheid in eenheid.
KEMERDEKAAN
Kemerdekaan bukan hanya
satu kata tetapi juga satu dunia
yang sebagian ya dan sebagian tidak
tahu apa kata ini mampu: me-
lepaskan dari interniran dan penghinaan,
meningkatkan akan kelaparan
dan kesakitan, mengelak dari sensur,
memahami berita yang tak nyata.
Telah bulat kemerdekaan terhitung dari
sebelas huruf tetapi kata ini tidak pernah selasai.
Tuntutanya perbaikan dan perawatan,
menyampaikan pengalaman yang tua
yang selalu harus tetap baru, perkembangan
memperoleh, khususnya dalam diri sendiri.
Kemerdekaan tidak pernah mendasarkan
pada kepercayaan yang selalu terancam
dalam bhinneka tunggal ika,
ketunggal bhinekaan yang menyatu.
© Vertaling: Siti Wahyuningsih, juli
2022

Foto: Mark de Cock.

Henk
Beijen, medeoprichter van Stichting Payung en
initiatiefnemer voor de oprichting van een
Indisch monument in 2021. Foto: Mark de Cock.
|

Letty Demmers, wethouder van o.a. Cultuur en Erfgoed.
Foto: Mark de Cock.
De marmeren cirkel
symboliseert éénheid, het koperdraad worsteling
en verwevenheid. Doordat het koper door de tijd
gaat oxideren zal het groen uitslaan en
samensmelten met het witte marmer. Dit duidt het
samensmelten van culturen aan. Zoals het koper
tijd nodig heeft om te oxideren, in het marmer
door te dringen en het te kleuren, behoeft ook
het samenvallen van culturen tijd. Het groen
staat bovendien voor de bijnaam die de schrijver
Multatuli bedacht voor Nederlands Indië, de
‘Gordel van Smaragd’, aldus maker Marnix
Kemperman, zelf van Indische komaf.
Foto: Mark de Cock.
|

Foto: Siti Wahyuningsih.

De bijdrage van Juni Kusumanto: tekening én tekst die
thematisch aansluit bij de uitleg van Marnix
Kemperman.
Foto: Mark de Cock.


Hans Donk, ceremoniemeester van de middag. Foto: Mark
de Cock.

Jan Verswijveren. Foto: Mark de Cock.

Sjoerd van den
Boom (kunstenaar) en Joyce Muste (vrijwilligster
in het kwadraat en maakster van de afgebeelde
illustratie). Foto: Mark de Cock.
|

Van links naar
rechts: Henk Beijen, Roy Wattimena, Frans Horn,
Fred de Neve en Rob Wattimena. Foto: Mark de
Cock.
|

Alle aanwezigen
werd het boek ‘De verzwegen oorlog - Houten
slippers en bamboe roentjings’ aangeboden, een
uitgave die mogelijk werd gemaakt door Tante
Louise, een zorginstelling die actief is in
West-Brabant maar in Bergen op Zoom een aparte
afdeling voor leden van de Indische gemeenschap
in het leven heeft geroepen.
|
ENKELE REACTIES VAN DE PERS
https://bergen-op-zoom.nieuws.nl/bergen-op-zoom/21474/indie-herdenking-bij-rozenoord-in-bergen-op-zoom
https://www.bndestem.nl/bergen-op-zoom/indie-herdenking-op-rozenoord-die-heftige-tijden-mogen-niet-vergeten-worden~aaf59466
Klik hier voor
meer achtergrondinformatie
AANVULLENDE INFORMATIE
Klik hier voor meer informatie
over Stichting Payung
Klik hier voor
meer informatie over Henk Beijen
Klik hier voor meer informatie
over Sjoerd van den Boom
Klik hier voor
meer informatie over Juni Kusumanto
|