By the end of November 2013, Bongers Productions released the video ‘Singapore: Bugis Street’, named after a poem by Albert Hagenaars. The music was written by American composer Dirk Stromberg, who invited Douglas Cohen to read the text. The poem was published in the book ‘Tropendrift / Tropical Drift’, In de Knipscheer, Haarlem (2003). The music also appeared before, on the cd ‘Tropendrift’ (2005).

John Irons signed for the English translation, Landung Simatupang made the Indonesian version.

‘Singapore: Bugis Street’ is the 7th video with work by Albert Hagenaars.

Click here to see the video

SINGAPORE: BUGIS STREET

Here too the possibilities, like totems,
soar into a sky of glass and steel,
traffic rushes through us like time,
builder’s cranes tighten in the memory.

But at night, with us beyond ourselves, all
energy convulses in a cramp, we bow,
numbed at the travesty of Bugis Street,
for the lap of the deathly quiet city,

and bite into the flesh of the fruit. God
is a hypothetical point on the spiral
of our longing. We bite down on
cities, masks, poems. And bite through.

SINGAPURA: BUGIS STREET

Pun di sini berbagai kemungkinan itu, bagai totem,
bercuatan menjulang ke langit kaca dan baja,
lalulintas deras melanda kita bagaikan waktu,
Derek-derek proyek bangunan mengencang dalam ingatan.

Tapi malam, saat kita berlepas diri, seluruh
tenaga gemetar mengejang, kita membungkuk,
matirasa pada olok-olok genit Bugis Street,
atau ribaan kota sunyi mati ini,

dan membenamkan gigitan di daging buah. Tuhan
adalah titik perandaian pada pilin rindu
dan damba. Kita benam gigitan, makin dalam menghunjam
kota-kota, kedok-kedok, sajak-sajak. Terus kita gigit jua.

SINGAPORE: BUGIS STREET 

Ook hier reiken de mogelijkheden als totems
tot in een hemel van glas en staal, raast
het verkeer als de tijd door ons heen,
draaien bouwkranen zich in het geheugen vast.

Maar ’s nachts, wij onszelf te buiten, trekt
alle energie samen in een kramp, buigen we,
verstard in de travestie van Bugis Street,
voor de schaamte van de stervensstille stad

en bijten we in het vlees van de vrucht. God
is een hypothetisch punt op de spiraal
van ons verlangen. Wij bijten ons vast in
steden, maskers, gedichten. En bijten door.