Ontwerp: Hans Lodewijkx




VIER GEDICHTEN ALS VOORPUBLICATIE IN BRABANT CULTUREEL

Voor de tweede keer publiceerde Brabant Cultureel gedichten van Albert Hagenaars als voorpublicatie uit diens bundel 'Pelgrimsgrond'.

Op 28 september 2020 verschenen in de rubriek Brabant Literair eerst drie gedichten uit de afdeling 'Te Woord', die geheel aan dichters is gewijd. Die drie verzen zijn: 'Crénom - Charles Baudelaire', 'Braakland - T.S. Eliot' en 'Onder de sneeuw - Paul Celan'.

Op 27 juli 2021 werden vier onderstaande gedichten uit de afdeling 'Snijwerk' opgenomen, die onder invloed van films is ontstaan.

VIRUS Der Tod in Venedig Een novelle. Een film. Een gedicht. Daartussen herkenning, kloppende passie en de noodzaak die drievoudig te weerstaan. Geen geeft toe wat steeds weer wringt. De stad schilfert en vlekt van schoonheid. Op het Lido, in de paviljoens en eetzalen, kruisen blikken van oude ogen die van jonge. Geen legt lavendel tussen de nog gladde lakens. Niet te uiten woorden schuilen tussen jankende violen, ongehoord lange scènes met gefilterd licht, beladen beeldspraak. Geen ontknoopt het nieuwe vest, de pantalon. Meer en meer lege plekken op het strand, de dag klam, het licht schel, de tijd haast voorbij. Fijne vingers, aarzelende lippen, strakste huid. Zwart drupt uit het zwarte haar, in het zand. UITWEG Dead Poets Society De jaren vijftig. Altijd. De heuvels van Vermont. Overal. Jongenscolleges, onverbiddelijke regels. Dan, die ene docent over geheim genootschap: gedichten in een grot en riten, eerste geloof in een buitengewoon leven, de gedroomde rol. Behalve geboden en verboden nu ook aansporing, niet langer het wegredeneren van raadsels maar het zwelgen in wat al schemerde. "Geniet van elk moment; overdenk de gevolgen". Diamant in roeping is harder dan kristal in talent. Een koord, capsules, met mes in bad. Het pistool. Woekeren met pijn en spijt zal hij, de vader die hem verplichtte te helen, levens te redden. En toegeven dat hij toegaf zal hij, de vriend die verraad pleegde, meer uit liefde dan uit angst maar meer nog uit eigenbelang. Zegeverliezend staan de klasgenoten op hun schrijfbank, staan ze op. MET GESPITSTE OREN Das Leben der Anderen Geduld in overvloed. Geen woord teveel. Hij beslaat de toegewezen zolder met discipline en luistert routineus het alledaagse leven, al hun banaliteiten beneden af, neemt elk telefoongesprek op, noteert, luistert zich dan tegen wil en dank langzaam open. Niet te voorkomen dat de zij bezit van zijn kruis neemt en de hij van zijn geloof in het ware systeem, het werk voor het eerst vragen oproept. Onder hem strelen handen dijen, tikken ze zinnen die vervoeren, spelen die nooit meer te vergeten Sonate vom guten Menschen en hij geeft toe aan wat hen drijft, vervangt uitspraken, vervalst meer dan rapporten als bescherming want weet dat dikkere vingers vrouwen dwingen, op de achterbank van een dienstauto, zich een weg wringen, gevaarlijker toetsen indrukken, blijven stinken naar macht. KLIMAATVERANDERING 45 Years Elkaar geloven te kennen, door en door, kunnen zien hoe jaar na jaar vertrouwen bijna onmerkbaar over de eigen ander slibt en horen hoe een enkel woord niet alleen meer alles zegt maar ook niets. Op de verre gletsjer, die tergend snel naar beneden schuift, smelt de sneeuw en het ijs daaronder toont steeds helderder haar zwarte diepte en wat die verzwolg. Liefhebben, het falend mannenlijf ten spijt, strelen en likken naar herinnering aan het gehijg en gekef, het gelieg. Op de koude zolder wachten foto's om in achterdocht te worden gevonden. Tegen nog altijd witte bergen poseert daar in volle bloei, volledig van geluk, de vrouw vóór zijn vrouw, net voor de val. Zonder geluid viel ze, achterover, zoals zijzelf nu moet kijken naar wat vrijkomt: gruis, geschuurde stammen en vlees dat zacht krakend om hen heen groeit, als nooit meer ongeboren kind.

Klik hier voor de betreffende link van Brabant Cultureel