COMPOSITIES VAN WIM VAN DEN BOOM BIJ TIEN GEDICHTEN
UIT 'SPERTIJD'
Wim van den Boom en Albert Hagenaars waren ooit
buurjongens en klasgenoten. Na de basisschool verloren ze
elkaar uit het oog, tót 2020. Een toevallige ontmoeting
leidde tot het voornemen om samen een project te
realiseren. Wim van den Boom bood hiervoor aan om muziek
te componeren en uit te voeren bij een aantal gedichten
uit de bundel 'Spertijd' uit 1982.
Albert Hagenaars selecteerde een tiental gedichten die hij
zelf nog goed genoeg vindt en/of waar hij een bijzondere
band mee heeft.
Wim bespeelde zelf alle betrokken instrumenten. De opnamen
vonden plaats in zijn huisstudio in Bergen op Zoom en
werden daarna verbeterd door Stefan Uijtdewilligen in de
studio van Rood Muziekproducties in Steenbergen.
De muziek is vanaf 3 november 2022 op o.a. Spotify, Apple
Music en YouTube te beluisteren.
Muziekcriticus Willem Jongeneelen, die ook voor OOR, Jazzism en Soundz
werkt, nodigde de makers uit voor een interview over met
name de achtergronden van het proces. Het resultaat
verscheen in dagblad BN De Stem op 12 november 2022.


In Muziekstudio Rood. Foto:
Stefan Uijtdewilligen.
"MUZIEK VERBREEDT DE
VOLLE REIKWIJDTE VAN POEZIE"
Door Willem Jongeneelen
De bundel 'Spertijd' van
dichter Albert Hagenaars verscheen in 1982. Veertig
jaar later maakte Wim van den Boom muziek bij tien
gedichten daaruit. Het resultaat is te beluisteren op
Spotify.
Poëzie is volgens dichter
Albert Hagenaars (67) vaak bestemd voor een klein
publiek. "Het is de stiefdochter van de
literatuur. Muziek overschrijdt dat met gemak. Het
kan zomaar gebeuren dat er meer mensen kennis maken
met deze gedichten via Spotify dan via papier.
Hoewel ik niet mag klagen; 'Spertijd' is aan zijn
derde druk toe. Niet slecht voor een poëziebundel."
De gedichten bestaan uit
stadsprofielen, handelend steeds over een benauwde
periode. De meeste teksten dragen de naam van de stad
als titel. In 'Bergen op Zoom' handelt het over 'een
katholieke wandeling in heidense herfstnacht', de
tekst 'Berlijn' beschrijft de periode dat de muur er
stond. "Elk gedicht heeft iets beklemmends.
Vandaar ook de titel: 'Spertijd'."
Hagenaars bleef schrijver;
gedichten, romans, vertalingen en kritieken. In 2007
ontving hij de Sakko-prijs voor zijn oeuvre. Wim van
den Boom (68) werkte als HR-manager bij een
multinational, maar maakt daarnaast al sinds zijn 16de
muziek. Ze groeiden vlak bij elkaar op, in Halsteren,
al deden ze alles in Bergen op Zoom. Van den Boom: "Na
onze tienertijd scheidden onze wegen. Tot we elkaar
in coronatijd weer tegenkwamen. 'Lang geleden',
riepen we. We bleven meteen een half uur staan
praten."
Van den Boom was in 2020 net
met pensioen. "Muziek werd opnieuw belangrijker in
mijn leven. Ik ben autodidact. Ik speel links op een
rechtshandige gitaar zonder de snaren om te draaien."
In de jaren zeventig werkte
hij kort met de Amerikaanse dichter Gary Meyers. Hij
componeerde muziek bij zijn teksten. "We maakten
wat cassettes, maar tot een plaat kwam het niet."
Van den Boom speelt ook bij
het Bergse vijftal One Time. Zijn ontmoeting met
Hagenaars zorgde voor nieuwe inspiratie. "Ik ben
niet zo bekwaam in het schrijven van teksten, maar
Albert wel. Ik vind het fijn muziek daarbij te
componeren. Creëren".
Hagenaars koos er tien
teksten uit en sprak die zelf in. "Ik selecteerde
ze op kwaliteit en of ik er nog een speciale relatie
mee had. Zoals met 'Montreuil', dat ik aan mijn
vader opdroeg. Hij praatte nooit over zijn
oorlogstijd in Duitsland. Ook verwerkte ik in het
gedicht dat hij gek was op opera. Opvallend, voor
een arbeidersjongen."
Van den Boom componeerde op
gitaar, soms piano en andere instrumenten. "Het
ritme voor de compositie bij 'Gare du Nord' komt van
een sample, de rest speelde ik zelf."
Hagenaars: "Hij ving de beklemmende sfeer van de
gedichten in muziek. Heel speciaal vind ik sommige
effecten. Zo heeft hij mijn woorden 'snerpende
area's' in 'Montreuil' vertaald naar zijn
gitaarspel. We hebben tijdens dit project veel
overlegd. Die ruim 40 jaar dat we elkaar niet zagen
hebben we inmiddels ruimschoots ingehaald!"
Spertijd is te beluisteren
via Apple Music, YouTube en Spotify:
https://open.spotify.com/album/7im5423cLCxDd5drDI2HQD?si=Ex945jo7Txq7P2hecuauDQ
De poëziebundel 'Spertijd' is
te koop in de boekhandel.
'SPERTIJD/CURFEW'
(incl. Engelse vertaling van Cathy East); Albert
Hagenaars; Poëzie-uitgeverij Wel; 1e druk 1982, 3e
druk 2000; 96 pagina's; € 12,00; ISBN: 90 6230 083 9
Klik op onderstaande afbeeldingen om naar de
betreffende nummers te luisteren.


MONTREUIL
Voor mijn vader
Door de mortel van Montreuil loop ik
een verlaten zondag uit, in de klanken
van een bekende opera denkend aan jou
en je drang naar zee, verre landen.
De versie van thuis, door jou zacht mee
gezongen, overstemt die van hier, schallend
uit schrale kozijnen. En nog verder vouw
ik je vleugels in me open: duizelend
aan de kust van Parijs, op een viaduct
over de Périphérique, schommel ik weer
in de loverrijke hof, jij duwend in de diepte,
ik een en al hoogtevrees boven de barakken
vol honger van Zuffenhausen en Fellbach,
en hoger nog, tot tussen de zeemeeuwen
van onze geboortestad, krijsend om het witst.
Heimwee, in zwarte zwermen, snerpende aria's.
Dit gedicht verscheen in de tijdschriften
Tijd Schrift (1981) en Gist (1983).
MAAGDENBURG
Grauwe velden. Gesloten land.
Wankelend
rijdt de trein door dit
landschap waaruit
alle lucht gezogen is. Dat
van mij gescheiden is.
Een herinnering splijt plots
de reis, opent de bol,
daar wordt tussen de bronzen
randen mijn mond
een nap op de bevleesde
ruimte van de ander
en in een verwarrend beeld
van sikkels
en sterren, sintels, stoom en
roestende bruggen
en vertrouwde armen die zich
wit en mager
uit een achtergrond van dood
water naar mij uit-
strekken, schuift
Maagdenburg, verzakt in haar
decor van verouderde
gieterijen, voorbij.
Nog opent het bevreesd
gezicht op de ruit de mond
voor een afwerend nee. Geen
geluid. Dan weer
vale akkers. Verboden land.
Wankelend.
Dit gedicht verscheen in de volgende
tijdschriften en bloemlezingen: De Tweede Ronde
(1982), Appel (1983), Levend & Wel (1983), Grenz
(1983), Iambe (1983), Impuls (1985) en Al Quibla (in
een Spaanse vertaling, 2015).
BERLIJN
(WEST)
Solange die Irren in der
Sonne stehen,
kann man seinen Schatten
nicht sehen.
Graffiti op een muur in
Kreuzberg,
spertaal die later door het
typelint slaat.
Soms een vermolmd kruis voor
die muur
met een verdorde foto en wat
woorden,
de neerslag van een
ontvleugeld leven.
In gedachten loop ik zeven
keer
langs deze muur, de ene
geschiedenis
na de andere vertalend, maar
vooral:
You are leaving the poetic
sector.

Wim van den Boom. Foto: © Albert
Hagenaars.
OVER WIM VAN DEN BOOM
Wim van den Boom (1954) maakt al muziek sinds hij op z'n
zestiende een gitaar in handen kreeg. Sindsdien vormt
muziek een levensbehoefte.
In steeds wisselende verhoudingen streeft hij naar de
juiste balans tussen drie elementen: 1) het musiceren,
alleen of in groepsverband, 2) het luisteren naar muziek
van anderen, en 3); het componeren, zélf creëren, wat een
gewaarwording van volledige vrijheid voor hem inhoudt.
Hij beheerst verschillende instrumenten. Na een periode
met vooral solo-optredens speelde hij in de band
Spearhead, werkte hij samen met de Amerikaanse dichter
Gary Meyers en maakt hij vanaf 2001 deel uit van de band
One Time, waarvan in 2016 de CD First verscheen. Voor deze
CD heeft Wim van den Boom alle muziek gecomponeerd.
Klik hier voor informatie over Willem
Jongeneelen
Klik hier voor informatie over Wim van
den Boom
Klik
hier voor informatie over Rood Muziekproducties

|