COMPOSITIES VAN WIM VAN DEN BOOM BIJ TIEN GEDICHTEN UIT 'SPERTIJD'
Wim van den Boom en Albert Hagenaars waren ooit buurjongens en
klasgenoten. Na de basisschool verloren ze elkaar uit het oog, tót
2020. Een toevallige ontmoeting leidde tot een lang gesprek én het
voornemen om samen een project te realiseren. Wim van den Boom bood
hiervoor aan om muziek te componeren en uit te voeren bij een aantal
gedichten uit de bundel 'Spertijd' uit 1982.
Albert Hagenaars
selecteerde een tiental gedichten die hij zelf nog goed genoeg vindt
en/of waar hij een bijzondere band mee heeft. Wim bespeelde zelf
alle betrokken instrumenten. De opnamen vonden plaats in zijn
huisstudio in Bergen op Zoom en werden daarna verbeterd door Stefan
Uijtdewilligen in de studio van Rood Muziekproducties in
Steenbergen.
De muziek is vanaf 3 november 2022 op o.a.
Spotify, Apple Music en YouTube te beluisteren.
Muziekcriticus Willem Jongeneelen, die ook voor OOR,
Jazzism en Soundz werkt, nodigde
de makers uit voor een interview over met name de achtergronden van
het proces. Het resultaat verscheen in dagblad BN De Stem op 12
november 2022.


In Muziekstudio Rood. Foto: Stefan
Uijtdewilligen.
"MUZIEK VERBREEDT DE VOLLE
REIKWIJDTE VAN POEZIE"
Door Willem
Jongeneelen
De bundel
'Spertijd' van dichter Albert Hagenaars verscheen in 1982. Veertig
jaar later maakte Wim van den Boom muziek bij tien gedichten
daaruit. Het resultaat is te beluisteren op Spotify.
Poëzie is
volgens dichter Albert Hagenaars (67) vaak bestemd voor een klein
publiek. "Het is de stiefdochter van de literatuur. Muziek
overschrijdt dat met gemak. Het kan zomaar gebeuren dat er meer
mensen kennis maken met deze gedichten via Spotify dan via papier.
Hoewel ik niet mag klagen; 'Spertijd' is aan zijn derde druk toe.
Niet slecht voor een poëziebundel."
De gedichten
bestaan uit stadsprofielen, handelend steeds over een benauwde
periode. De meeste teksten dragen de naam van de stad als titel. In
'Bergen op Zoom' handelt het over 'een katholieke wandeling, in
heidense herfstnacht', de tekst 'Berlijn' beschrijft de periode dat
de muur er stond. "Elk gedicht heeft iets beklemmends. Vandaar
ook de titel: 'Spertijd'."
Hagenaars bleef
schrijver; gedichten, romans, vertalingen en kritieken. In 2007
ontving hij de Sakko-prijs voor zijn oeuvre. Wim van den Boom (68)
werkte als HR-manager bij een multinational, maar maakt daarnaast al
sinds zijn 16de muziek. Ze groeiden vlak bij elkaar op, in
Halsteren, al deden ze alles in Bergen op Zoom. Van den Boom: "Na
onze tienertijd scheidden onze wegen. Tot we elkaar in coronatijd
weer tegenkwamen. 'Lang geleden', riepen we. We bleven meteen een
half uur staan praten."
Van den Boom was
in 2020 net met pensioen. "Muziek werd opnieuw belangrijker in
mijn leven. Ik ben autodidact. Ik speel links op een rechtshandige
gitaar zonder de snaren om te draaien."
In de jaren
zeventig werkte hij kort met de Amerikaanse dichter Gary Meyers. Hij
componeerde muziek bij zijn teksten. "We maakten wat cassettes,
maar tot een plaat kwam het niet."
Van den Boom
speelt ook bij het Bergse vijftal One Time. Zijn ontmoeting met
Hagenaars zorgde voor nieuwe inspiratie. "Ik ben niet zo bekwaam
in het schrijven van teksten, maar Albert wel. Ik vind het fijn
muziek daarbij te componeren. Creëren".
Hagenaars koos er tien teksten uit en
sprak die zelf in. "Ik selecteerde ze op kwaliteit en of ik er
nog een speciale relatie mee had. Zoals met 'Montreuil', dat ik aan
mijn vader opdroeg. Hij praatte nooit over zijn oorlogstijd in
Duitsland. Ook verwerkte ik in het gedicht dat hij gek was op opera.
Opvallend, voor een arbeidersjongen."
Van den Boom
componeerde op gitaar, soms piano en andere instrumenten. "Het
ritme voor de compositie bij 'Gare du Nord' komt van een sample, de
rest speelde ik zelf." Hagenaars: "Hij ving de beklemmende
sfeer van de gedichten in muziek. Heel speciaal vind ik sommige
effecten. Zo heeft hij mijn woorden 'snerpende area's' in
'Montreuil' vertaald naar zijn gitaarspel. We hebben tijdens dit
project veel overlegd. Die ruim 40 jaar dat we elkaar niet zagen
hebben we inmiddels ruimschoots ingehaald!"
Spertijd is te beluisteren via Apple
Music, YouTube en Spotify:
https://open.spotify.com/album/7im5423cLCxDd5drDI2HQD?si=Ex945jo7Txq7P2hecuauDQ
De poëziebundel 'Spertijd' is te koop in
de boekhandel.
'SPERTIJD/CURFEW' (incl. Engelse vertaling van Cathy East); Albert
Hagenaars; Poëzie-uitgeverij Wel; 1e druk 1982, 3e druk 2000; 96
pagina's; € 12,00; ISBN: 90 6230 083 9
Klik op onderstaande afbeeldingen om naar
de betreffende nummers te luisteren.


MONTREUIL
Voor mijn
vader
Door de mortel van Montreuil loop ik
een verlaten zondag uit, in de klanken
van een bekende opera denkend aan jou
en je drang naar zee, verre landen.
De versie van
thuis, door jou zacht mee
gezongen, overstemt die van hier,
schallend uit schrale kozijnen. En nog verder vouw
ik je vleugels in me open: duizelend
aan de kust van
Parijs, op een viaduct
over de Périphérique, schommel ik weer
in de loverrijke hof, jij duwend in de
diepte, ik
een en al hoogtevrees boven de barakken
vol honger van
Zuffenhausen en Fellbach,
en hoger nog, tot tussen de zeemeeuwen
van onze geboortestad, krijsend om het
witst. Heimwee, in
zwarte zwermen, snerpende aria's.
Dit gedicht verscheen in de tijdschriften Tijd
Schrift (1981) en Gist (1983).
MAAGDENBURG
Grauwe velden.
Gesloten land. Wankelend
rijdt de trein door dit landschap waaruit
alle lucht gezogen is. Dat van mij
gescheiden is.
Een herinnering
splijt plots de reis, opent de bol,
daar wordt tussen de bronzen randen mijn
mond een
nap op de bevleesde ruimte van de ander
en in een
verwarrend beeld van sikkels
en sterren, sintels, stoom en roestende
bruggen en
vertrouwde armen die zich wit en mager
uit een
achtergrond van dood water naar mij uit-
strekken, schuift Maagdenburg, verzakt in
haar decor
van verouderde gieterijen, voorbij.
Nog opent het
bevreesd gezicht op de ruit de mond
voor een afwerend nee. Geen geluid. Dan
weer vale
akkers. Verboden land. Wankelend.
Dit gedicht verscheen in de
volgende tijdschriften en bloemlezingen: De Tweede Ronde (1982),
Appel (1983), Levend & Wel (1983), Grenz (1983), Iambe (1983),
Impuls (1985) en Al Quibla (in een Spaanse vertaling, 2015).
BERLIJN (WEST)
Solange die
Irren in der Sonne stehen,
kann man seinen Schatten nicht sehen.
Graffiti op een
muur in Kreuzberg,
spertaal die later door het typelint
slaat.
Soms een vermolmd kruis voor die muur
met een verdorde foto en wat woorden,
de neerslag van een ontvleugeld leven.
In gedachten
loop ik zeven keer
langs deze muur, de ene geschiedenis
na de andere vertalend, maar vooral:
You are leaving
the poetic sector.

Wim van den Boom. Foto: © Albert Hagenaars.
OVER WIM VAN DEN BOOM Wim van den Boom (1954) maakt al
muziek sinds hij op z'n zestiende een gitaar in handen kreeg.
Sindsdien vormt muziek een levensbehoefte. In steeds wisselende
verhoudingen streeft hij naar de juiste balans tussen drie
elementen: 1) het musiceren, alleen of in groepsverband, 2) het
luisteren naar muziek van anderen, en 3); het componeren, zélf
creëren, wat een gewaarwording van volledige vrijheid voor hem
inhoudt. Hij beheerst verschillende instrumenten. Na een periode
met vooral solo-optredens speelde hij in de band Spearhead, werkte
hij samen met de Amerikaanse dichter Gary Meyers en maakt hij vanaf
2001 deel uit van de band One Time, waarvan in 2016 de CD First
verscheen. Voor deze CD heeft Wim van den Boom alle muziek
gecomponeerd.
Klik
hier voor informatie over Willem Jongeneelen
Klik hier voor informatie over Wim van den Boom
Klik hier voor
informatie over Rood Muziekproducties

|