HEMELVAART

Veel had ik verwacht, vernedering,
pijn en verlossing, maar niet de vraag
of dit offer wel voldoende zou zijn.

Vrouwen omknelden mij als ouders
bij zijn thuiskomst een verloren zoon
maar ik kwam niet, ik ging

door hun handen, hun hulpeloze wezen
heen, aan uitschuivende schouderbladen
en onderging de levenskracht van de dood.

Ik steeg hoger dan de stad waar ik ten val
had moeten komen, hoger dan de heuvel
van smarten, de uitzinnige dansende massa.

Ik zag de scheiding der wateren, slachtingen
en stromen vluchtelingen in dit beloofde land,
ik zag het krommen van de horizon

en bleef stijgen, tot in het meervoud van vader,
tot in het zwaarder wordende schuine licht
van wie meer twijfel zaait dan wie ook.

ASCENSION

I had expected much, humiliation,
pain and deliverance, but not the question
if this sacrifice would be sufficient.

Women seized me as parents
at the homecoming of a prodigal son
but I was not coming, I was going

through their hands, on past their helpless
being, extending shoulder blades
and undergoing the vigour of death.

I rose higher than the city where I ought to
have had a fall, higher than the hill
of suffering, the frenziedly dancing crowd.

I saw the parting of the waters, slaughtering
and streams of refugees in this promised land.
I saw the curving of the horizon

and kept rising, into the plurality of the father,
into the blackening slanting light
of him who sows more doubt than anyone else