Fragment van het affiche




De bekende fotograaf Paul Bulteel exposeerde eind 2014, begin 2015 voor het eerst zijn werk in combinatie met poëzie. In Galerie SD Worx te Antwerpen toonde hij zijn fotoreeks ‘Boxed’, waarvoor hij diverse dichters, o.a. Albert Hagenaars, uitnodigde er teksten bij te schrijven. Die waren op posterformaat tussen de foto's te zien. Tevens verscheen er een bibliofiele uitgave van ‘Boxed’ met zowel de foto's als de gedichten.

Vanwege het succes van ‘Boxed’ organiseerde Paul Bulteel in oktober en november 2016 opnieuw een tentoonstelling met inzet van gedichten. Nu was zijn werk te zien in cultureel centrum De Bijl in Zoersel. De deelnemende dichters waren Marleen De Crée, Richard Foqué, Albert Hagenaars, Roger Nupie en Annmarie Sauer.

De thematische naam van de expositie was ‘Winterreise’. De foto's richtten zich ditmaal niet op de plaats van de mens in een desolate stedelijke ruimte vol vervreemding maar op donkere landschappen en stillevens. De foto's kennen weliswaar een grote mate van harmonie en sereniteit maar tegelijkertijd is er een andere werking voelbaar.

Iedere dichter leverde twee teksten. Albert Hagenaars liet zich het meest beïnvloeden door de nachtelijke landschappen met name door twee onderstaande foto's. De gedichten hingen weer in vergroot formaat tussen de foto’s.

De opening van de tentoonstelling vond plaats op vrijdag 28 oktober 2016. Omdat enkele dichters in het buitenland verbleven, lazen alleen Marleen de Crée, Albert Hagenaars en Roger Nupie voor. Het werk van Annmarie Sauer en Richard Foqué werd voorgedragen door Paul Bulteel en Roger Nupie.

Foto: © Paul Bulteel

WINTERREISE

I

Het is stil in het woud van weergave
noch veilig.

Het kreupelhout stinkt naar woorden
als wrang, wreed en wraak.

Wortels worden takken en takken tekens.

Zelfs in deze nacht blijft het
te licht tussen de bomen.

Sneeuwblind
werd wie teveel heeft gewaaid.




II

Er moet gewacht.

Op het knerpen onder een affuit.
Op de karos met de bloedende vrouw.

Ver weg scheurt het ijs van een meer.

Geen vrees genoeg om door te gaan.
Om nog terug te volgen geen spoor.

Geen huzaar in het wit
om deze duur aan vrede te helpen
doorstaan.


Albert Hagenaars






Foto: © Paul Bulteel

Foto: © Vera Seppion

*

het is oktober en ik lig te wachten
op een bolle spiegel van de zon.
in de hitte van de winter. ik wil slapen
in een klammig bed vol doodsgedachten,

in de zoete schemer van een oude macht.
ik wil zo langzaam slapen als de verdorde blaren
van ons gejank. de ogen in de bleke schimmels
van de nacht en onherkenbaar ademhalen.

een kleffe wind draaft door mijn aders,
met gouden spoor en aangevreten haar.
ik laat mijn ongeduld bewaken.

terwijl ik met vermoeide ogen in de blinde
waters van vergeten dichters staar.
ik hoor de takken van oktober kraken.





*

oud worden en zich het licht
herinneren van januari
denken: er is niets verloren
dan deze korte afwezigheid.

het licht is grijzer dan de haren,
bomen stiller dan de tijd.
mist verzacht het zwijgen.
de kilte werd niet voorbereid.

en in de milde warmte van de kamer
sla ik het boek van jaren
open op het liefste blad.

wit staart me tegen
alsof het niets te zeggen had.
dan gaat de stilte wegen.


Marleen de Crée

Marleen de Crée   Foto: © Vera Seppion




DOOR DE TIJD VERLATEN I

De weg een spoor langs de houtkant
als je de stad verlaat langs het water
achterlaat een gebroken zomer
de pijn die door de riolen stroomt.
|Al gaande kruipt de nacht in de heuvels
woekert als vertakte stilte die nooit slaapt.

Het zijn spinsels die er huizen
webben die kleven aan je huid.
Er is geen tijd meer te verliezen
de uren zijn geteld en opgeschreven.
Verzin nu een verhaal om in te leven
te schuilen voor de overkant.





DOOR DE TIJD VERLATEN II

Want de nacht kruipt in de heuvels
zoals een kreupele bedelaar
hinkend tussen de bomen
naar een schuilplaats zoekt.
Langzaam spannen schaduwen
hun vleugels over de valleien


als onheilspellende Cassandra’s
het laatste licht verloochenend.
Zwartheid smoort nu alle geluiden
onvoorwaardelijk valt het land
ten prooi aan de blinden
er is geen ontkomen geen genade.


Richard Foqué






Foto: © Vera Seppion




WINTERREISE I

Bevriend mij, behoud mij
als het blad herfst wordt,
schaduw in de struiken schuift.

Verdrijf de duisternis.
Geen vragen meer,
louter sneeuw op komst:

Witte ruis,
losse eindjes
in deze nadagen.

Weet: als de wind waait
wiegt het wiegje heen en weer
tot de tak breekt.





WINTERREISE II

Gooi overboord, handel niet,
wees stil. Weet hoe leeg
een hart moet zijn.

Al wat je vindt is onwaar:
een touw waarmee de vlieger
in de lucht wordt gehouden.

Wees getuige, toeschouwer.
Weet dat na de winterreis
zon doorschemert.

Opnieuw. Ooit.
Tijd lost op in jou,
jij niet in de tijd.


Roger Nupie






Rogier Nupie   Foto: © Vera Seppion




LICHT I

Nachtzwart
weerspiegelt
maanvlekken
op het water

herinnering
voor later





LICHT II

Zwarte nacht
warm schuiloord
voor de droom
ooit vervuld
van schroom
en ongeduld
en de helderheid
van zwart


Annmarie Sauer






Met Paul Bulteel   Foto: Siti Wahyuningsih





 
Met Vera Seppion  Foto: Siti Wahyuningsih