KUN MING

Je kern wordt afgebroken en uitgehold,
vervangen door torens van een financiële toorn
die het westen hogelijk zal verbazen.

Ik heb alles nog gezien zoals ik het voelde te zien:

de stegen, washokken en gaarkeukens,
de vrouwen met hakmes, de kuip vol kikkers,
koppen en leden op het rood beschuimd cement.

en mezelf, huisaltaren lakkend, als oude man.

Stad van Eeuwige Lente luidt je bijnaam.
Daarom neem ik voor altijd afscheid
van jou, en van een man die zichzelf meed,

een dag uit zijn heden in jou versneed.


Ballustrada, jrg. 32, no. 1 / 2, 2018