VERBODEN TERREIN
 
T.M.
 
Spannender dan boeken, een tuin,
was de verwilderde bongerd.
 
Nog onwetend dwalen in dat domein
van netels en varens, gonzende
dan weer doodstille poelen, van geritsel
 
in geplet gras, in overvolle loofkuilen,
onder de rok van dennen.
 
Dan, plots, spitste spel zich toe
op verandering van lijf en leden,
een hem en een haar, knoestend
 
op de dikste tak van de appelboom.
 
Glanzend gleed hij nader over de bast.
 
Jij ervoer eerste verraad, werd één
met de stam. Ik
 
viel.




DE OVERGANG
 
M.S.
 
Jij nooit ver, je vader vol soldatenzeer
van verre als versteende wortel in het hoofd.
 
Nu ook niet meer dichtbij, zo dicht
bij waar je ons tot verliezens toe dronk,
voor het eerst schonk wat je zelf steeds eiste.
 
Klokkend was de stilte na de lessen in dit bos
aan het spoor, op varens en zachte naalden.
 
Hier was het ook dat jij tussen de rails
nog net je armen spreidde, het kruis werd
 
dat je veertig jaar, met en zonder medicijnen,
in licht en schaduw van andere mannen,
van huis naar huis naar tehuis mee moest slepen.
 
Geluk wellicht nog in die allerlaatste flits,
in het geraas door je ooit zo lenige botten,
door je zo hevig verlangende vlees,
 
door de geest van je enig kind,
 
door je enige liefde
 
die bleef.




HET AARDBEIENVELD
 
L.T.
 
En in alle vroegte
 
in het doorscheurende licht,
bleken we alleen en waaiden open,
 
waren onbegroeid en knielden
op het nog natte stro tussen het loof
en roken alsof we geen ogen hadden.
 
We drukten de rijpste in elkaars nek
en op de buik en lager, steeds harder
en hijgden zonder te begrijpen
 
want bleven sindsdien onvindbaar.
 
Vijftig jaar later schrap ik talg en eelt,
neem ik alsnog wat jij had durven geven,
bevend op een jongen,
 
verloren starend in het getande blad.
 
 
E-zine Fleurs du mal
December 2021