OOSTERSCHELDE
 
Gorzenvelden en bruisend zuigende slikken,
kreken van schelpengruis, vlasblond wordend zand,
schijn van verte die oplost in zuiverder zien.
 
Blinkend estuarium dat breuksteen doordrenkt, over
ooit verdronken dorpen volloopt tot in de Brabantse kust,
in wemelen van meeuwen andere kreten oproept.
 
Binnenzee waar vader vanaf eigen pier een levens-
lijn werpt voor zijn jongen, die als bejaarde man
niet alleen anemonen, brokkelsterren en wieren ophaalt.
 
Oceaan in westerstorm onder droomdonkere lucht,
vallend en stijgend de zeearend die over de kammen
van herinnering zijn vleugels breder dan bereik uitslaat,
 
gedreven door diepte deze woorden te boven gaat.
 
 
Bloemlezing: Waar de zee het land kust
Uitgave KEG, 24 oktober 2021