PARC DES BUTTES CHAUMONT

In elke straat de uitslag van de stad,
rond elke boom, iedere vrouw, haar lijfgeur.
Als een gehucht schuiert ze zich tegen
de leeggejaagde heuvels van Belleville.  

In het park wordt geen decor nog doorbroken,
hekken en heggen beperken het perspectief.
Zwaarder worden de veren, rafelend en rood
slaat de snavel op de tralies in haar taal.

In mij niet langer de paringsdrift van Parijs,
maar een klapwieken met geknakte vleugels
tussen de hoge schotten van de verbeelding.
Aan de lijnstok van de lezer die ik word.

PARC DES BUTTES CHAUMONT

In each street the rash of the city,
Around every tree, each woman, its body odor.
As a hamlet she brushes herself against
The empty-hunted hills of Belleville.

In the park no décor is broken through,
Fences and hedges restrict the perspective.
The feathers become heavier, fraying and red
The beak strikes the bars in her language.

Within me no longer the mating urge of Paris,
But a flapping with crippled wings
Between the high walls of imagination
On the lime-twig of the reader that I become.

Translation: Catherine East