MIDDELEEUWS WARME TIJD

Voor het IJzeren Gordijn, voor de droeviger
Eeuw, die waarin ik geboren ben als
Een kleine Kosmonaut, kruipend door bomkraters
Met meneer White, de conciërge van school
Die kolen schepte terwijl ik in het prieel
Van mijn eigen wereldje zat, binnen was het zo warm.
Die ijstijd duurde niet lang, een paar honderd jaar maar
Ongeveer duizend jaar geleden. Dat was voordat knopen
En knoopsgaten als sluitingen beschouwd werden,
Voordat een rechter schoen weet had van een linker.
Het haar van mijn moeder was rossig, ergens waar