GEORGES-EMMANUEL CLANCIER

 

*

De stilte of het woord, het wachten of het zuivere
Vergeten van de beesten en de bomen?
Bedekken de rivieren die net als het bos zijn
Aan de oevers van misdaad en versteende vervoering
Of ook wel de enige duistere stroom van het bloed
Je met een laag eeuwig slib?
De oude kennis, overlangse breuk in de verdachte toren
of de snijdende uitdaging van de toekomst?
Luister, vergeet, wacht vergeefs af, blijf
In die siddering: de verpletterende eenzaamheid
Van wie plotseling in het donker stoten,
In de vlam, in de vrede, de afwezigheid of de brief,
Een duizeling waarin elkaar opheffen, gelijkgeschakeld
Door de overwinning en de rampspoed,
De stilte en het lied, de steen en de bloem,
Het zijn en de dood.

 

uit: Écriture Des Jours