DE DONKERE VULKAAN

De vulkaan is donker en plotseling rolt
Donder over de hacienda’s.
In deze duisternis denk ik aan mannen die zich voorttelen,
Bevleugeld, voorover buigend, op hun knieën, zittend,
Zich oprichtend en uitspreidend,
Miljoenen van miljarden van triljoenen kermende mannen,
En de hand van de eeuwige vrouw, woedend weggeduwd.
Ik zie hun lid vastgevroren in een enorme berg,
Uiteenbarstend nu…
En hoor de kreten, die van de dood konden zijn
Of van de liefde.

The volcano is dark