LANDUNG SIMATUPANG

 


MIJN MOEDIGE VROUW

Het gezicht in het raam, het gezicht van een moedige vrouw
Haar ogen weren duizenden dromen af
Lichten flonkeren overal op de wegen van de stad

Het gezicht in het raam
Ooit, alsof ik haar eenzaamheid ken
Rusteloos en angstig
Oog in oog met de keuzes over en weer  

Nu is het alsof ik haar wijsheid begrijp
Zich niet door de vloedgolf in vervoering te laten brengen
Als die toch slechts op scherp koraal breekt  

Het gezicht in het raam, nu strompel ik voorbij,
Stribbel ik tegen, kronkel ik onder jouw stilzwijgen
Worden dromen in elkaar gedrukt, uiteengetrokken
Als een reusachtige inktvis op het verraderlijke vasteland

Maar ik zal doorvechten en overleven
Als jij maar altijd hier blijft
Op de glanzende top van mijn hemelgewelf
Stort niet in! Blijf daar!



DE MAN AAN TAFEL

Een stapel papier op tafel zegt:
“Kom op, wij zullen eens even roddelen!”
De boeken willen schreeuwen vanaf de schappen
De klok tikt vanuit de klankkast
“Ja kom, laten we roddelen,
bij de geur van verse koffie”
De vulpen fluistert tussen de vingers
“Het enige bewijs dat de wereld niet dood is,
ben jij, ja jij daar op de stoel,
wij proberen je niet om te brengen
met al onze roddels,
onze roddels die alleen in jouw hoofd zitten...”



ORANG DI BELAKANG MEJA

Tumpukan kertas di atas meja bilang:
“Yuk, kita bergunjing!”
Buku-buku pingin teriak dari rak
Waktu berdetak-detak dari dalam kotak
“Sembari menghirup ruap kopi,
ayolah bergunjing”
bisik bolpen di sepit jari
“Satu-satunya bukti dunia tak mati,
hai sosok yang dongkrok di kursi,
adalah upaya kita membikinnya tak mati
dengan gunjingan kelompokan,
dengan gunjingan kepala sendiri…”


Perempuanku Perkasa – Uit:Sambil jalan… 115 Sajak Pilihan 1970-1995.
Uitgeverij Yayasan Untuk Indonesia, 1999.

Vertaald i.s.m. Siti Wahyuningsih.