JEAN-BAPTISTE TATI LOUTARD (1938-2009)

TERUGKEER NAAR CONGO

Baobab boom

Baobab boom! Ik ben gekomen om mijn wezen opnieuw te planten

Dicht bij jou en mijn wortels met de jouwe te laten verstrengelen;

Ik bied mezelf in dromen jouw knoestige armen

En ik voel me gesterkt wanneer jouw krachtige bloed

In het mijne vloeit.

Baobab boom! “De man draagt de waarde van zijn wapens”.

Dat is het plakkaat dat op elke poort van deze wereld hangt.

Waar ga ik de benodigde kracht putten voor alle strijd

Als ik me niet met jou in de rug schrap kan zetten?

Baobab boom! Wanneer ik onder verdriet gebogen ga

Omdat ik de wijs van elk lied verloren heb;

Beroer dan voor mij de roep in de keel van je vogels

Opdat die me kunnen overhalen te leven.

En wanneer de grond onder m’n voeten het begeeft

Laat me dan de aarde aan jouw voet loswoelen:

Moge zij op zachte wijze mij dan weer bedekken!

1968

Uit: ‘Six Poètes d’Afrique Francophone’

VERSCHEURDHEID

Gedurende heel wat jaren van gemeenschappelijk leven

Eén huid glinsterend tot leven komend

Zijn wij vurig ongevoelig gebleven

Voor de veranderingen van het werelddeel

Van de Zuidkaap tot de Zuilen van Hercules

Vloeiden de tranen soms slechts van een teveel aan vreugde

Jij die volgens mij kon bijten tot in de ziel

vanaf de geboorte de toestroom van liefde droeg

Hebt me verlaten zonder kreet en zonder voorteken

Bent op drift geraakt in schrikaanjagende wateren

Tot aan de troebele afvoer van de dood.

1998

Uit: ‘Six Poètes d’Afrique Francophone’